Tuesday, February 28, 2017

പ്രിയനേ ....

വെളിച്ചത്തിന്റെ  ഇമകളെ  തഴുകി 
നീ  പറഞ്ഞതത്രയും  
നിലാവ്   കട്ടെടുത്തല്ലോ !
വിരലുകളാല്‍  നീ നെയ്തതോക്കെയും 
വെയില്‍ പ്പുടവയില്‍ തെളിഞ്ഞല്ലോ 
ചുണ്ടുകളില്‍  നീ കുറിച്ചതെല്ലാം
ആകാശം  പകര്‍ത്തി വച്ചല്ലോ 
ഉടലില്‍  നീ  കൊത്തിയതെല്ലാം 
കിളികള്‍  കണ്ടു  പഠിച്ചല്ലോ 
ഉമ്മകള്‍ കൊണ്ട്  നീ  ചെയ്തതെല്ലാം 
ഗുല്‍മോഹര്‍  സൂക്ഷിക്കുന്നുവല്ലോ 
ആലിംഗന ങ്ങളുടെ  തിര മാലകള്‍
 തരംഗിത കാലമേ എന്ന്  കൊഞ്ചുന്നല്ലോ.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,




 



 
  

No comments:

കൂട്

മരിച്ചിട്ടും മരിക്കാത്ത ഒരു ഋതു നൊന്തുവിളിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നുണ്ട് മഞ്ചാടിമഴയിലെന്ന  പോലെ ചുവന്നു നനയുന്നുണ്ട്  പനകളുടെ ചില്ല കീറി  വരുന്ന...